Κοινή Ανακοίνωση Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμου – Συνέλευση Βάσης Courier, Delivery και Υπαλλήλων Εξωτ. Εργασιών για τις απολύσεις στην efood

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 12:00-16:00

(Προσυγκέντρωση πεδίον του Άρεως 11:00 – Ώρα αναχώρησης 12:30)

Η ενημέρωση που έλαβαν (σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της εταιρείας) οι 115 συνάδελφοι διανομείς από την εταιρεία για μη ανανέωση της σύμβασης αποτελεί εκβιαστική προτροπή της εταιρίας για εθελούσια βλαπτική μεταβολή της εργασιακής σχέσης. Και ως εργαζόμενοι δηλώνουμε απερίφραστα πως η εργασιακή σχέση του freelancer, βαφτίζει τον μισθωτό «αυτοαπασχολούμενο», «ελεύθερο επαγγελματία» και «συνεργάτη» για να υποκρύψει την εξαρτημένη εργασία.

Η μη ανανέωση των 3μηνων συμβάσεων μέσω της δουλεμπορικής εταιρείας MANPOWER GROUP αποδείχτηκαν το εργαλείο της e-food,ώστε όποτε την συμφέρει, να απαλλάσσεται από τα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των διανομέων. Τέτοιο εργαλείο είναι και η αξιολόγηση με τα batch, όπου σύμφωνα με ασαφή και αυθαίρετα«κριτήρια παραγωγικότητας»αυξήθηκε η εντατικοποίηση της δουλειάς και διευρύνθηκαν οι αποστάσεις παραλαβής και παράδοσης αυξάνοντας παράλληλα και την πιθανότητα εργατικού ατυχήματος/δυστυχήματος.

Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα πως είναι ψέματα, όσα είχαν ειπωθεί στις συνεντεύξεις και την εκπαίδευση. Είναι ψέματα οι διαβεβαιώσεις που είχαν σταλεί στα κινητά των συναδέλφων πως στον ένα χρόνο εργασίας όσοι έχουν σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου με την MANPOWER (για λογαριασμό της e-food) αποκτούν τα ίδια δικαιώματα με τους εργαζόμενους με σύμβαση αορίστου στην e-food.

Μάλιστα η εταιρεία εκβιάζει τους συναδέλφους διανομείς με “χαμηλή” αξιολόγηση και θέτει το δίλλημα ή άνεργος ή «συνεργάτης». Όπου συνεργάτης εννοείται, η εφαρμογή του νέου νόμου της κυβέρνησης που διευρύνει τη γκρίζα ζώνη του freelance, προβλέπει 6μηνη σύμβαση ορισμένου χρόνου και απαλλάσσει την εταιρεία από ασφαλιστικές εισφορές, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Τακτική που ακολουθεί η DELIVERY HERO σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται και συναντά την σθεναρή αντίσταση των συναδέλφων/ισσων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Κανένας συνάδελφος διανομέας δε πρέπει να δεχτεί να του επιβάλλει η εταιρεία το «συνεργατικό» μοντέλο. Αυτό το μοντέλο δεν εφαρμόζεται από την εταιρεία για να επωφεληθούν οι διανομείς. Αλλά για να απαλλαγεί από τα δικαιώματα όσων δουλεύουν σταθερά και έχουν ήδη πολλές ανανεώσεις 3μηνων συμβάσεων.

Καμιά δικαιολογία της εταιρείας δε γίνεται δεκτή, ειδικά τη στιγμή που κυριαρχεί στο κομμάτι της διανομής σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και τα κέρδη που έχει βγάλει από τη σκληρή δουλειά των διανομέων και όλων των εργαζομένων της εταιρείας είναι υπέρογκα.

Καλούμε όλους/εςτους/τις διανομείς στηνe-foodνα οργανωθούμεστα συλλογικά μας όργανα και να παλέψουμε οργανωμένα κόντρα στα σχέδια της εταιρείας. Να παλέψουμε για τα δικά μας συμφέροντα.

Απαιτούμε: Nα ανανεωθούν όλες οι συμβάσεις σε αορίστου με απευθείας πρόσληψη από τηνe-food με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Να δοθεί τέλοςστο σύστημα αξιολόγησης bonus (batch) και στα ασαφή και αυθαίρετα κριτήρια παραγωγικότητας.
Διεκδικούμε: Να οριοθετηθούν ορθολογικά οι χιλιομετρικές αποστάσεις παραλαβής και παράδοσης ώστε να διασφαλίζεται η υγεία και η ασφάλεια των διανομέων.
Να σταματάει η διανομή όταν επικρατούν επικίνδυνες καιρικές συνθήκες, όπως καύσωνας, παγετός κ.α. σύμφωνα με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία για εργασίες που διεξάγονται στο ύπαιθρο και τους εξωτερικούς χώρους
Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε)που να διασφαλίζει τις συμβάσεις αορίστου χρόνου με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. (Μέσα Ατομικής Προστασίας, Ένσημα Βαρέα Ανθυγιεινά, Εταιρικό κινητό και δίκυκλο).
Χώροι με αποδυτήρια, τουαλέτα και γενική χρήση για κάθε ανάγκη των εργαζομένων διανομέων
Συνδικάτο Επισιτισμού, Τουρισμού Ξενοδοχείων & Συναφών Επαγγελμάτων Νομού Αττικής.

Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου για Ταχυμεταφορείς (courier), Ταχυδιανομείς (delivery) και Υπαλλήλους Εξωτερικών Εργασιών με Δίκυκλο (Σ.Β.Ε.Ο.Δ

Η

Ανακοίνωση Νο. 41

Συνάδελφοι,

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για την άμεση απάντηση του «μεγάλου» Συλλόγου στην προχθεσινή ανακοίνωσή μας. Να σημειωθεί βέβαια ότι αυτά τα άμεσα ανακλαστικά διεγέρθηκαν από το «κράξιμο» των συναδέλφων που εξέφρασαν την αγανάκτηση τους για την απαράδεκτη κίνηση της υπογραφής νέας ΕΣΣΕ που τροποποίησε (για άλλη μια φορά) τον Οργανισμό Προσωπικού εν αγνοία και εις βάρος των εργαζομένων, καταργώντας το βαθμολόγιο.

Διαπιστώνουμε για ακόμη μια φορά, ότι ο «μεγάλος» Σύλλογος:

Δεν ασχολείται, δεν ενημερώνει, απλά αποφασίζει, διατάσσει και υπογράφει ό,τι του φέρουν στο τραπέζι. Για το καλό των συναδέλφων φυσικά.

Δεν ασχολείται, δεν αγωνιά, δεν ζητά εγγυήσεις και προστασία για την υπηρεσιακή και οικονομική εξέλιξη των εν ενεργεία ούτε για τις συνέπειες της αλλαγής στους συνταξιούχους. Λευκή επιταγή και ό,τι κάτσει . Για το καλό των συνάδελφων φυσικά.

Δεν ασχολείται, δεν συμμετέχει, δεν αντιδρά όταν περνάνε από τη Βουλή αντιεργατικά Νομοσχέδια, απλά ο Πρόεδρός του αποχωρεί από την αποφασιστική συνεδρίαση της Διοίκησης της ΓΣΕΕ χωρίς κουβέντα. Για το καλό των συναδέλφων φυσικά.

Αντί αυτών καίγονται και απαντούν αμέσως στις θέσεις του «μικρού» Συλλόγου για το δικό τους καλό φυσικά.

Προβληματιστήκαμε ειλικρινά για το ύφος που θα έπρεπε να έχει η ανταπάντησή μας: ειρωνικό, χλευαστικό ή καταγγελτικό; Για να τιμήσουμε τη ιστορία και την παρουσία μας στην Τράπεζα με όση ψυχραιμία μας επιτρέπουν τα όσα εξωφρενικά διαβάσαμε, θα τοποθετηθούμε βήμα-βήμα, μην αφήνοντας ασάφειες, εκκρεμότητες, σκιές και κενά για τίποτα, με αλήθειες και γεγονότα για να αποκαλύψουμε για άλλη μια φορά ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»:

   Ξεκινάμε από τα απλά:

· ΕΝ.Α.Σ., Ανακ. Νο 40: «Ειδικά στον Τραπεζικό χώρο, είμαστε από τους πρώτους που είχαμε ήδη από το μακρινό 1996 προτείνει αναπροσαρμογή του βαθμολογίου της τότε Εμπορικής Τράπεζας, άρα δεν είναι «έγκλημα καθοσιώσεως» η αναφορά σε αυτό 25 χρόνια μετά. Γιατί είχαμε από τότε διακρίνει την ανάγκη για πιο ευέλικτο σχήμα».

Καμία απολύτως αναφορά σε κατάργηση, καμία αναφορά σε απεμπόληση του βαθμολογίου, μιας κατάκτησης κοινής για όλες τις Τράπεζες. Αφήστε που η τότε Εμπορική είχε και δεδομένο Οργανόγραμμα και πολιτική υψηλών αμοιβών συνδεδεμένο με το βαθμολόγιο. Μάλλον μπερδεύουν το «όνειρό μας» που έκαναν πράξη με τους χειρότερους εφιάλτες μας.

· Σύλλογος Προσωπικού Alpha Bank (στο εξής «ο μεγάλος» Σύλλογος), Ανακ. Νο 51: «Στη συνέχεια ομολογούν στην ίδια ανακοίνωση, ότι είχαν κρυφές συναντήσεις με κάποια στελέχη της Τράπεζας (γιατί αν ήταν θεσμικές θα είχαν τουλάχιστον δημοσιοποιήσει τις θέσεις τους στο θέμα αυτό, ή την έντονη διαφωνία τους)».

Αχ, συγγνώμη Συνάδελφοι του «μεγάλου» Συλλόγου, ξεχάσαμε ότι εσείς κάνετε μόνο φανερές συναντήσεις με στελέχη της Τράπεζας, δημοσιοποιείτε τις θέσεις σας, ενημερώνετε τους συναδέλφους και μάλιστα διαφωνείτε κιόλας με τα στελέχη.

Δυστυχώς για σας, η συνάντηση (για μια πρόκειται) στην οποία αναφερθήκαμε δεν μπορούσε να είναι πιο θεσμική: παρούσες οι Διευθύντριες κυρίες Μελίσσα, Κονιδάρη και Παλιούρα. Χώρος της συνάντησης: τα γραφεία της ΔΑΔ. Τόσο κρυφά, τόσο εξωθεσμικά. Αντικείμενο: ενημέρωση επί των προθέσεων της Τράπεζας. Εικόνα: περιθώρια για συνδικαλιστικές παρεμβάσεις. Θέση μας: αλλαγή με πιθανή μείωση των βαθμίδων, διασφάλιση οικονομικών συνεπειών των νέων βαθμίδων, συνδυασμός με νέα Οργανογραμματική διάταξη.

Άμεσα κλήθηκε σε σύσκεψη το 15μελές Δ.Σ. του ΕΝ.Α.Σ. με τηλεδιάσκεψη, όπου ενημερώθηκαν όλοι για τις εξελίξεις. Τόσο κρυφά. Ακολούθησε άλλη μια τηλεφωνική ενημέρωση του Προέδρου για το ζήτημα και εν αναμονή των «σκληρών διαβουλεύσεων» του «μεγάλου» Συλλόγου φτάσαμε, ως διά μαγείας στην υπογραφή του νέου Οργανισμού. Για ένα Οργανόγραμμα που θα καταρτίσει η Τράπεζα, που θα καθορίσει εξωτερικός Σύμβουλος, με βαθμίδες που θα συνοδεύονται από αμοιβές. Τόσο απλό, τόσο σαφές, τόσο ξεκάθαρο, τι δεν καταλαβαίνετε;

· «Μεγάλος» Σύλλογος επί λέξει : «κατηγορούν τους συναδέλφους που προάγονται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια τα Τράπεζας, γιατί όπως ομολογούν θέλουν να εκπροσωπούν μόνο τους πληβείους. Δηλαδή συμφωνούν με τον εκσυγχρονισμό της Τράπεζας αλλά διαφωνούν, όπως η ΟΛΜΕ, με την αξιολόγηση».

            Εδώ οι ποιητές ξεπέρασαν τον εαυτό τους! Μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί η αναφορά σε «πληβείους» και προύχοντες. Τόσα χρόνια όλοι, εντός και εκτός Τράπεζας, γνωρίζουν  τον σφιχτό εναγκαλισμό παράκεντρων εξουσίας-εργοδοτικού (συγγνώμη «μεγάλου») Συλλόγου. Έτσι έχτιζαν την εξουσία τους, έτσι πορεύτηκαν, έτσι ξέρουν.

Όταν εμείς μιλάγαμε εδώ και χρόνια για νέο Σύστημα Αξιολόγησης αντικειμενικό, δίκαιο και αμερόληπτο, κάποιοι σφύριζαν αδιάφορα. Είπαμε συνάδελφοι έχετε χιούμορ αλλά και λιγάκι σοβαρότητα δεν βλάπτει. Όσο για τους «πληβείους» που θέλουμε να εκπροσωπούμε αν η αξιοπρέπεια και η έντιμη στάση τους καθορίζει, ναι θέλουμε να τους εκπροσωπούμε. Να ξέρετε πάντως ότι πολλοί από τους «εν αναμονή» προύχοντες που σας στηρίζουν, είναι οι πρώτοι που θα σας απαρνηθούν όταν διαπιστώσουν ότι έχετε πλέον ξεμείνει και από τα ταξίματα και από υποσχέσεις και από απειλές.

Τέλος στα παραθυράκια των κατ’ εξαίρεση και κατ’ εκλογήν προαγωγών των ημετέρων. Μόνοι σας διαχωρίζετε τους εργαζόμενους σε προύχοντες και πληβείους. Εμείς είμαστε Σύλλογος όλων των εργαζομένων στην Alpha Bank και δεν ανεχόμαστε διαχωρισμούς, διακρίσεις και αποκλεισμούς. Ίση μεταχείριση για όλους, ίσες ευκαιρίες, δίκαιη αξιολόγηση, σαφείς όροι, προϋποθέσεις και προοπτικές εξέλιξης.

· «Μεγάλος» Σύλλογος: «Είναι θετικοί στο εμβόλιο αλλά εξίσου θετικοί είναι και με αρνητές του εμβολίου μπας και τσιμπήσουν κάποιο μέλος!!».

Λοιπόν εδώ δεν παίζουμε μιλάμε για σαφή παραλογισμό και διαστρέβλωση: Τονίζουμε και πάλι, θεωρούμε ως την πιο αποτελεσματική ασπίδα προστασίας από τον Covid-19 τον εμβολιασμό. Για τους ανεμβολίαστους λέμε ότι η δημοκρατία στην οποία ζούμε (γιατί κάποιοι φαίνεται έχουν μπερδευτεί με φασιστικά πρότυπα) επιτρέπει την διαφορετική άποψη, την διαφωνία ακόμη και την δημόσια προβολή τους. Αλλιώς θα υπήρχε φίμωση και καταστολή. Εμείς λοιπόν λέμε ναι στην πειθώ με επιχειρήματα, ναι στην ανοχή αλλά ναι και στην προστασία της δημόσιας υγείας. Είναι ευθύνη της Τράπεζας, στην οποία έχει ανταποκριθεί θετικά μέχρι τώρα, η προστασία εργαζομένων και πελατείας σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις ρυθμίσεις των αρμόδιων αρχών.

Αφού μάλιστα ο «μεγάλος» Σύλλογος στηρίζει απόλυτες αντιεμβολιαστικές μεθοδεύσεις, ας ζητήσει από τα μέλη του πιστοποιητικά εμβολιασμού και όσοι δεν τα στείλουν είναι στο χέρι του να τους διαγράψει «δημοκρατικά» αμέσως. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

· «Μεγάλος» Σύλλογος: «Με την ανακοίνωσή μας αυτή δυστυχώς φύγαμε από τις σταθερές θέσεις μας να απαντάμε σε παλαβομάρες. Ήταν απαραίτητο όμως αλλά δεν θα το επαναλάβουμε.»

Αυτή ήταν καταληκτική φράση μιας καταγραφής εν ολίγοις του πόσο εμείς αδικήσαμε τους συναδέλφους της πρώην Εμπορικής αλλά ευτυχώς ήρθε ο «μεγάλος» Σύλλογος και μας έσωσε! Μα καλά πόσο κοντή μνήμη θεωρούν ότι έχουμε;

Όταν το μισθολόγιο της Εμπορικής ήταν δυο φορές πάνω από της Alpha και ήρθαν αυτοί οι ξεδιάντροποι δήθεν συνδικαλιστές και με μια υπογραφή τους (πάλι) επέβαλαν οριζόντιες περικοπές από 25% έως 60% στους εργαζόμενους της πρώην Εμπορικής.

Όταν αγνόησαν τις προτάσεις μας για συνεννόηση, ώστε να συγκλίνουν οι αμοιβές με μικρή μείωση στην Εμπορική και αντίστοιχη αύξηση στην Alpha (με την σύμφωνη γνώμη και στήριξη της ΟΤΟΕ) και δεν εμφανίστηκαν σε τρία ραντεβού στην Ομοσπονδία.

   Όταν εκκρεμούν ακόμη δεκάδες δικαστικές αγωγές συναδέλφων για τις βλαπτικές αυτές μεταβολές που ανέτρεψαν τη ζωή τους και τους θεωρούν και υπερβολικούς!

Όταν δεν αναφέρουν τεχνηέντως, ότι η προσπάθεια για ένταξη στον Οργανισμό των νεοπροσληφθέντων στην Εμπορική απαιτούσε αλλαγές σε αυτόν που καταψηφίστηκαν όμως από μια έκτακτη Γενική Συνέλευση που συγκάλεσε ο Σύλλογος, σύμφωνα με το Καταστατικό μας. Ναι συνάδελφοι, στην Εμπορική οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια επιλογή του Συλλόγου καταψηφίζοντας την πρόταση του Δ.Σ., εκφράζοντας την γνώμη τους δημοκρατικά και ελεύθερα, γιατί εμείς δεν υποκαθιστούμε τους συναδέλφους και δεν βάζουμε υπογραφή σε λευκές επιταγές. (Σημείωση: ο Οργανισμός της Εμπορικής είναι σε ισχύ σε πολλά άρθρα του για τους πρώην εργαζόμενούς της).

Έτσι οι αλλαγές στον Οργανισμό δεν πέρασαν και διαιωνίστηκε η εκκρεμότητα μέχρι που ήρθε η συγχώνευση με την Alpha Bank και ο «μεγάλος» Σύλλογος τους τσουβάλιασε όλους μέσα στο νέο Οργανισμό που κατάρτισε μην παραλείποντας σε ειδική παράγραφο να τονίσει την ανάγκη περικοπής όλων των υπέρτερων οικονομικών απολαβών της Εμπορικής. Συγκάτοικοι όλοι στη μιζέρια του χαμηλότερου μισθολογίου της ΟΤΟΕ.

     Όσο για το ποιοι ευνούχιζαν και ευνουχίζουν τους συναδέλφους ας κοιτάξουν γύρω τους και ας δουν την ποιότητα των αποχωρούντων με εθελούσια συναδέλφων της πρώην Εμπορικής. Μια χαρά βαρβάτοι είναι στον ανταγωνισμό όπου τους εξώθησαν οι αισχρές πρακτικές σας (αποτοποθετήσεις, στασιμότητα, μετακινήσεις).

Και ερωτική νότα του «μεγάλου» Συλλόγου σε ανακοίνωση ! Μιλάει για το γαλλικό φιλί που δήθεν εισπράξαμε! Μάλλον τα αποτυπώματα από το κραγιόν είναι εμφανή ακόμη στα μέλη του Δ.Σ. του που προέρχονται από την Εμπορική, όπως και ο Γεν. Γραμματέας της ΟΤΟΕ, που τότε ήταν μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας.

Για συνέχεια κρατάνε και τους πιο «καυστικούς» χαρακτηρισμούς: «επαναστάτες στο προσκήνιο, δουλάκια στο παρασκήνιο» μας χαρακτηρίζουν. Εμείς δεν αποκαλούμε επανάσταση την διεκδίκηση, την προστασία των εργασιακών, ασφαλιστικών και οικονομικών δικαιωμάτων, την ρήξη, την διαφωνία. Είναι ο ρόλος μας, είναι ο λόγος που μας ψήφισαν τα μέλη μας, είναι η συνδικαλιστική μας συνείδηση και υποχρέωση. Φανταστείτε πόσο τους τρομάζουν αυτές οι έννοιες που τις αποκηρύσσουν εκ προοιμίου. Και βέβαια είναι γνωστό ποιοι είναι τα γιουσουφάκια των εκάστοτε Διοικήσεων, ποιοι έχουν «μπλέξει» επικίνδυνα τα όρια μεταξύ συνεργασίας, αποδοχής και σφικτού εναγκαλισμού με την εξουσία. Είναι μάλλον επιβεβαίωση του «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης» και ευτυχώς οι εργαζόμενοι έχουν στη συνείδησή τους απονείμει τους ρόλους.

Συνάδελφοι,

Πόση ψυχραιμία, πόσο λογική μπορεί να βάλει κανείς απαντώντας στο τελευταίο τμήμα της μνημειώδους ανακοίνωσης του «μεγάλου» Συλλόγου.

Ποια συνδικαλιστική διαφωνία, ποια αντιπαράθεση, ποια ιδεολογική διαφορά δικαιολογεί έστω και κατ΄ ελάχιστο τέτοια αθλιότητα, τέτοια μικροψυχία, τέτοια εμετική εκμετάλλευση των πάντων.

Μιλάμε για την με πηχυαίους τίτλους δημοσιοποίησης απόλυσης μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου μας («μικρός» Σύλλογος για τους πυγμαίους της ηθικής, τους νάνους της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς).

Ναι συνάδελφοι απολύθηκε ο Α. Τ., μέλος του Προεδρείου του Δ.Σ. του Συλλόγου μας μετά από σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Ναι απολύθηκε κατόπιν ιατρικής γνωμάτευσης για σοβαρό κίνδυνο της ζωής του αν παρέμενε στην εργασία. Διότι αν και μέλος του Προεδρείου είχε αλλάξει 6 καταστήματα σε 3,5 χρόνια με ανάλογο ψυχολογικό κόστος. Ναι, λέμε και δημόσια συγχαρητήρια στη Διοίκηση, που αντιλαμβανόμενη το πρόβλημα συμφώνησε στη λύση της απόλυσης για να μην οδηγηθεί ο συνάδελφος στην ισχνή αναπηρική σύνταξη αλλά στην αξιοπρέπεια του προσυνταξιοδοτικού που δικαιούτο.

Πέραν της οργής και της αγανάκτησης που μας διακατέχει, τίθενται και ζητήματα τόσο προστασίας των προσωπικών δεδομένων όσο και της μείωσης προσωπικότητας με την διασπορά ψευδών ειδήσεων.

· «Μεγάλος» Σύλλογος: «Ίσως απέναντι σε μία καταχρηστική απόλυση συνδικαλιστικού στελέχους υπερτερούν άλλα προσωπικά τους κριτήρια και διαβουλεύσεις. Κατά τα άλλα στα δύσκολα συνάδελφοι θα προστατέψουν εσάς!».

Τόσο καραγκιοζιλίκι πράγματι μας ξεπερνάει. Προσωπικά κριτήρια πίσω από μια πράξη αλληλεγγύης και αγνής συμπαράστασης. Ευτυχώς οι συνάδελφοι ξέρουν ποιοι θα τους προστατεύσουν στα δύσκολα. Όχι σίγουρα εκείνοι που ενώ τσεπώνουν διπλάσιες εισφορές επί 14 μήνες παρακαλώ από 6.000 μέλη (κάντε τον λογαριασμό) έβγαλαν σαν διακονιάρηδες δίσκο να μαζέψουν 10 ευρώ από κάθε μέλος τους για να ενισχύσουν την πυροπαθή συνάδελφο. Ο «μικρός» Σύλλογος ήδη από τις 18 Αυγούστου, χωρίς να το πει σε κανέναν, έκανε αυτό που θεωρεί αυτονόητο, καταθέτοντας ένα ποσό στον λογαριασμό της απευθείας. Δεν χρειάζονται μεσάζοντες στην αλληλεγγύη, μπορούσαν οι ίδιοι οι συνάδελφοι να δώσουν χέρι με χέρι τη βοήθειά τους.

Συνάδελφοι,

Κλείνοντας πληροφορούμε τον «μεγάλο» Σύλλογο ότι διαθέτουμε δικό μας νομικό επιτελείο, για το οποίο είμαστε υπερήφανοι, άριστο και δοκιμασμένο και στην ΟΤΟΕ, για ότι χρειαστεί ο Σύλλογος και οποιοδήποτε μέλος του.

Ας κρατήσει ο «μεγάλος» Σύλλογος την ικανή νομική του υποστήριξη σε ετοιμότητα, μπορεί εν καιρώ να του χρειαστεί…

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ

Υ.Γ. Αν προκληθούμε εκ νέου, ας γνωρίζουν όλοι ότι η επόμενη απάντησή μας θα είναι πιο σκληρή και αποκαλυπτική αλλά και πάντα στο ύψος των περιστάσεων.

Συνάδελφοι., -ισσες,
Ο Σύλλογος μας έθεσε το θέμα της αιφνιδιαστικής αύξησης του ποσοστού των εργαζομένων που εργάζονται με φυσική παρουσία στο γραφείο στους τομείς της Πληροφορικής, θέτοντας τα παρακάτω ζητήματα:
Η επιστροφή των εργαζομένων σε εργασία στο γραφείο χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση δημιουργεί προβλήματα στον προγραμματισμό, κυρίως όσο αφορά την φύλαξη των παιδιών, προβλήματα που θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν αυτή η μετάβαση είχε γίνει σταδιακά και κατόπιν προειδοποίησης.
Πριν ένα χρόνο – με λιγότερους θανάτους λόγω της πανδημίας – οι εργαζόμενοι που επέστρεφαν από την καλοκαιρινή τους άδεια παρέμεναν για ένα χρονικό διάστημα σε εργασία από απόσταση ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τυχόν επιμόλυνσης. Γιατί αυτό το μέτρο δεν τηρήθηκε και φέτος, την στιγμή που παρά τους εμβολιασμούς, η τραγική στατιστική των θυμάτων δεν υποχωρεί;
Χάρη στην πολύ καλή ανταπόκριση των εργαζομένων και την υπερωριακή εργασία πολλών από αυτούς, είχε γίνει εφικτό μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων στους τομείς της Πληροφορικής να εργάζονται από απόσταση. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύτηκε η υγεία τους αλλά και εξασφαλίστηκε η συνεχής λειτουργία των τμημάτων τους. Η εναλλαγή της εργασίας – από απόσταση / στο γραφείο – μεταξύ των εργαζομένων ενός τμήματος εξασφάλισε ότι κάθε τμήμα και υπηρεσία θα ήταν σε θέση να λειτουργεί ανεξάρτητα από την ενδεχόμενη ύπαρξη κρούσματος. Γιατί δεν ακολουθήθηκε η ίδια αρχή της εναλλαγής αλλά – σε ορισμένα τμήματα – επέστρεψαν σε εργασία στο γραφείο όλοι οι υπάλληλοι;
Τέλος επιστήσαμε την προσοχή στο γεγονός ότι οι συνάδελφοι –ισσες που δουλεύουν σε βάρδιες, χρησιμοποιούν τα ίδια γραφεία (πληκτρολόγια, ποντίκια) και επομένως θα πρέπει να γίνεται καθαρισμός και απολύμανση μεταξύ των βαρδιών.
Λάβαμε την απάντηση από την Διοίκηση, ότι φέτος έχουν προχωρήσει οι εμβολιασμοί, ο κίνδυνος είναι μικρότερος και επομένως κρίθηκε σκόπιμο να αυξηθεί το ποσοστό της εργασίας με φυσική παρουσία στους τομείς Πληροφορικής, μέχρι εξάντλησης των επιτρεπόμενων ορίων. Ο στόχος της Διεύθυνσης είναι να διευκολύνει τους εργαζόμενους ώστε να μην δουλεύουν μόνο με ένα λαπτοπ (από το σπίτι τους) αλλά με τον πλήρη εξοπλισμό (οθόνες κλπ) που υπάρχει στο γραφείο. Δόθηκε η διαβεβαίωση ότι θα εξεταστούν με κατανόηση οι περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην επιστροφή τους στο γραφείο (λόγω παιδιών, κλπ) όπως και οι εργαζόμενοι με προβλήματα υγείας. Τονίστηκε δε ότι όσοι εργαζόμενοι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες συνεχίζουν να έχουν την δυνατότητα να εργάζονται με τηλεργασία. Επιπρόσθετα ουδεμία διάκριση έχει υπάρξει μεταξύ των υπαλλήλων που επιλέχθηκαν να επιστρέψουν.
Ωστόσο είναι γεγονός ότι:
Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) εργαζόμενοι στον τομέα της πληροφορικής, σχεδόν από την 1η εβδομάδα της έναρξης του Work From Home, προμηθεύτηκαν (με δικά τους έξοδα) και εγκατέστησαν τον απαραίτητο εξοπλισμό στο σπίτι τους (docking station, minimum 2 οθόνες, πληκτρολόγιο, ποντίκι, κτλ), έτσι ώστε να είναι εφικτό να διεκπεραιώσουν τις αυξημένες απαιτήσεις που αναμφίβολα έχουν οι συγκεκριμένες εργασίες. Ειδικότερα την προηγούμενη περίοδο του lockdown, θα ήταν αδύνατο να διεκπεραιωθεί ο απρόσμενος (λόγω των ιδιαίτερων και απρόβλεπτων συνθηκών που όλοι βιώσαμε) όγκος εργασίας, μέσα από ένα laptop, ιδιαιτέρως στον τομέα της πληροφορικής, όπου εκτός του πολύ μεγάλου αριθμού των IT projects που διεκπεραιώθηκαν με πολύ μεγάλη επιτυχία, ο συγκεκριμένος τομέας επωμίστηκε και την κατ’ επείγουσα διαδικασία ένταξης του συνόλου των εργαζομένων της Τράπεζας, στην remote σύνδεση και εργασία.
H πρόοδος των εμβολιασμών -δυστυχώς- δεν αναιρεί την επικινδυνότητα του ιού, αλλά και την μετάδοσή του στο σύνολο του πληθυσμού. Εφόσον ακόμα υπάρχει αυξημένη επικινδυνότητα νόσησης από τον ιό και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ουδεμία καθυστέρηση στην διεκπεραίωση των εργασιών στο συγκεκριμένο τομέα οφειλόμενη στη Work From Home εργασία, αυτό που θα περίμενε κανείς στην παρούσα φάση της πανδημίας, θα ήταν η κάλυψη των εξόδων του εξοπλισμού (για όσους προμηθεύτηκαν ήδη τα απαραίτητα περιφερειακά) και η άμεση παροχή τους, σε όσους -τυχόν- δεν έχουν ακόμα καταφέρει να τα προμηθευτούν.
Επιπλέον, για όσο διάστημα το ποσοστό της φυσικής παρουσίας κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα (και σε κάθε περίπτωση για όσο παραμείνει μικρότερη του 100%), θα πρέπει να υπάρχει προγραμματισμός της παρουσίας των υπαλλήλων σε κάθε τομέα, με εναλλαγή μεταξύ των, χωρίς καμία διάκριση, με εξαίρεση τους συναδέλφους με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπου η περαιτέρω αύξηση των κοινωνικών επαφών τους στον χώρο της εργασίας, αυξάνει εκθετικά την πιθανότητα νόσησής τους.
Συνάδελφοι –ισσες,
Ενημερώνετε άμεσα τον Σύλλογο για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζετε στον εργασιακό σας χώρο. Θα υπάρξει άμεση παρέμβαση του Συλλόγου προς την Διοίκηση ώστε η επιστροφή στο γραφείο να μην διαταράξει και πάλι την οικογενειακή μας ζωή και να βρεθεί λύση σε δυσλειτουργίες που θα παρουσιαστούν.
Δεχτήκαμε αγόγγυστα τεράστιες και απότομες αλλαγές στην εργασιακή μας ζωή για να προστατέψουμε την υγεία την δική μας, των οικείων μας αλλά και όλης της κοινωνίας. Δουλέψαμε εντατικά και πολλές φορές δυστυχώς χωρίς αμοιβή ώστε ο νέος τρόπος εργασίας να γίνει εφικτός. Η επιστροφή στην κανονική ζωή δεν είναι ανάγκη να γίνει το ίδιο απότομα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα δεχτούμε να υπάρχουν διακρίσεις εις βάρος συναδέλφων και να χρησιμοποιηθούν τα μέτρα κατά της πανδημίας ως μέσο επιβολής μιας ιδιότυπης μορφής αντιποίνων.
Σε κάθε περίπτωση τηρούμε με ευλάβεια όλα τα μέτρα προστασίας για να προστατέψουμε την υγεία που είναι το υψηλότερο αγαθό.

Αφροδίτη Τζιαντζή

https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/307875_therizoyn-dikaiomata-gia-na-prolaboyn-thyelles

Η κυβέρνηση φοβάται ένα θερμό καλοκαίρι ● Η ρύθμιση επιχειρεί να «ξεδοντιάσει» και την πρακτική της απεργίας με την κάλυψη των εργατικών κέντρων, συνδικάτων και ομοσπονδιών, αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαιο του κάθε μεμονωμένου εργοδότη ή εργοδοτικού κλάδου.

Τα προειδοποιητικά φυλλάδια ψυχολογικού πολέμου, με τα οποία «βομβαρδίζεται» ένας πληθυσμός λίγο πριν ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος, θυμίζει η χθεσινή εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας για το νέο καθεστώς που διέπει τις απεργίες, όπως προβλέπει ο νόμος 4808/2021, με την κατ’ ευφημισμόν ονομασία «για την προστασία της εργασίας».

Ιδιαίτερη σημασία έχει η χρονική συγκυρία στην οποία η κυβέρνηση επιλέγει να δημοσιεύσει την εγκύκλιο. Τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου, λίγο πριν από την επιστροφή των περισσότερων αδειούχων στις εργασίες τους, στο παρά πέντε πριν από την ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου, το οποίο πρακτικά ιδιωτικοποιεί τα επικουρικά ταμεία, με τη θέσπιση νέου κεφαλαιοποιητικού συστήματος επικουρικών συντάξεων, στο οποίο θα ενταχθούν υποχρεωτικά όλοι οι πρωτοασφαλιζόμενοι από 1/1/ 2022, η κυβέρνηση υπενθυμίζει στους εργαζόμενους ότι κάθε απεργιακή αντίσταση είναι ήδη ναρκοθετημένη.

Παράλληλα, η εγκύκλιος λειτουργεί ως προειδοποίηση στα σωματεία μην τυχόν και κηρύξουν απεργίες εν όψει της ΔΕΘ, κάτι για το οποίο δεν φαίνεται εξάλλου να βιάζεται η ηγεσία της ΓΣΕΕ, καθώς προτιμά τις ημερίδες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Ταυτόχρονα με την εγκύκλιο, δημοσιεύθηκε Υπουργική Απόφαση, με βάση την οποία ενεργοποιούνται από 1.1.2022 τα Μητρώα Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και Οργανώσεων Εργοδοτών, που επίσης προβλέπει ο νόμος.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, «η εγκύκλιος αναφέρεται στις διατάξεις για την εξασφάλιση ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας κατά τη διάρκεια απεργιών σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, στην απαγόρευση πραγματοποίησης απεργιών που έχουν κηρυχθεί παράνομες από τα δικαστήρια, στην αστική ευθύνη συνδικαλιστών που ασκούν βία σε όσους επιθυμούν να εργαστούν, καθώς και στις υποχρεώσεις γνωστοποίησης της απεργίας και διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου».

Συνεχίζοντας την παράδοση της νεογλώσσας του οργουελικού 1984 (η οποία βάφτιζε τις έννοιες με τα αντίθετά τους), η εγκύκλιος βαφτίζει την ποινικοποίηση της απεργίας «υποχρέωση προστασίας του δικαιώματος στην εργασία», ενώ ακόμα και μια ειρηνική απεργιακή περιφρούρηση μπορεί να διωχθεί ως «άσκηση ψυχολογικής βίας», καταδικάζοντας εκλεγμένους συνδικαλιστές σε ένα ιδιότυπο κυνήγι μαγισσών.

Οπως υπενθυμίζει η εγκύκλιος, από εδώ και εμπρός «δεν επιτρέπεται η κήρυξη απεργίας κατά του ίδιου εργοδότη και την ίδια ημερομηνία από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, εφόσον η απεργία που κήρυξε η πρωτοβάθμια οργάνωση έχει κριθεί παράνομη». Η ρύθμιση επιχειρεί να «ξεδοντιάσει» άλλο ένα από τα όπλα του εργατικού κινήματος, το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν με την κάλυψη των εργατικών κέντρων, συνδικάτων και ομοσπονδιών και να μην είναι έρμαια του κάθε μεμονωμένου εργοδότη ή εργοδοτικού κλάδου.

Επίσης, διευκρινίζεται ότι «παραμένει η υποχρέωση ειδοποίησης του εργοδότη για απεργίες και στάσεις εργασίας τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή τους (4 ημέρες για τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας). Με τον νέο νόμο ορίζεται ότι η προειδοποίηση γίνεται πλέον μόνο εγγράφως και επιδίδεται στον εργοδότη με δικαστικό επιμελητή».

Τέλος, επεκτείνεται σε Δημόσιο, ΟΤΑ και ΝΠΔΔ «η υποχρέωση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου ενώπιον του ΟΜΕΔ πριν από την πραγματοποίηση απεργίας που ίσχυε ήδη σε φορείς, υπηρεσίες, οργανισμούς και επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειαs.

Ημελέτη του ιστορικού και αρχειονόμου Ζήσιμου Χ. Συνοδινού «Ο τραπεζικός συνδικαλισμός μέσα από την πορεία του κορυφαίου σωματείου του» αποτελεί μια πολύ σημαντική μελέτη, που καταγράφει επιμελώς το ιστορικό χρονολόγιο της δράσης του Συλλόγου Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας (ΣΥΕΤΕ). Επίσης, περιλαμβάνει αποσπάσματα από μελέτες σημαντικών ερευνητών οι οποίοι συμμετείχαν ή / και έγραψαν για το ελληνικό εργατικό κίνημα. Ειδικότερα, περιέχει κείμενα που έχουν γράψει για τον συνδικαλισμό ο Νίκος Θεοχαράκης, ο Ακρίτας Καλούσης, ο Γιώργος Κουκουλές, ο Αλέξανδρος Κράους, ο Κώστας Κρεμμύδας, ο Δημήτρης Λιβιεράτος, ο Γιώργος Μπιθυμήτρης, ο Βασίλης Νεφελούδης, ο Νίκος Παλαιολόγος, ο Πέτρος Πιζάνιας, η Μαρία Στρατηγάκη, ο Θανάσης Τσακίρης, ο Λευτέρης Φράγκου, ο Δημήτριος Χατζόπουλος και ο Ορέστης Χατζηβασιλείου. Με αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη μελέτη πετυχαίνει κάτι πολύ σημαντικό: εντοπίζει τις συνέχειες και αμβλύνει τις ασυνέχειες στην ιστορική και κοινωνιολογική έρευνα πάνω στο ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Ανώτερη θέση

Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνουν εντύπωση στην αναγνώστρια αυτού του σημαντικού έργου είναι το γεγονός ότι η επιτυχία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Εθνική Τράπεζα στηρίχθηκε και οργανώθηκε εξαρχής πάνω στην πεποίθηση ότι οι τραπεζοϋπάλληλοι βρίσκονται σε μια θέση ανώτερη από τους εργαζόμενους, οι οποίοι αποτελούσαν μέλη της εργατικής τάξης. Αυτή η πεποίθηση εξασφάλισε την «προνομιακή» τους μεταχείριση από την πλευρά της διοίκησης της τράπεζας, η οποία, το διάστημα του Μεσοπολέμου, ανάμεσα σε άλλα ωφελήματα έχτισε κατοικίες για τους υπαλλήλους στη Φιλοθέη.  Έτσι, ο απλός υπάλληλος της τράπεζας κατοικούσε στην ίδια γειτονιά με τους διευθυντές και τον διοικητή της.

Εξάλλου, η ταυτότητα του τραπεζικού υπαλλήλου της Εθνικής έχαιρε υψηλής κοινωνικής αναγνώρισης κι αυτό έδωσε την ευκαιρία στους συνδικαλιστές της να οργανώσουν μια ισχυρή συνδικαλιστική οργάνωση, η οποία δεν σταμάτησε να αγωνίζεται ακόμη και σε περιόδους πολύ δύσκολες για το εργατικό κίνημα, όπως κατά τη γερμανική κατοχή. Επιπροσθέτως, σημαντικοί πολιτικοί εκείνης της εποχής προέρχονταν από τα ανώτερα στελέχη της τράπεζας, όπως ο Αλέξανδρος Κοριζής (1885 – 1941), ανώτατο στέλεχος της Εθνικής, ιδρυτικό μέλος του ΣΥΕΤΕ και πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει τη χώρα στους Γερμανούς. Ο Κοριζής κατάφερε να συσπειρώνει και να εκπροσωπεί τους υπαλλήλους της τράπεζας στο σύνολό τους και όχι μόνο τα διευθυντικά στελέχη.

Νεκροί αγωνιστές

Παρ’ όλα αυτά, ο Συνοδινός τονίζει τη σημασία τής οικονομικής ανισότητας ανάμεσα στους υπαλλήλους που κατείχαν τις ανώτερες διοικητικές θέσεις και στις γυναίκες και στους νέους σε ηλικία, πρωτοδιόριστους εργαζόμενους που βρίσκονταν στη βάση της ιεραρχικής πυραμίδας. Οι τελευταίοι έδωσαν έναν δυναμικό, αγωνιστικό χαρακτήρα στη συνδικαλιστική τους οργάνωση. Ειδικά κατά το διάστημα της Κατοχής, συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση και είχαν πολλούς νεκρούς στον αγώνα κατά των δυνάμεων των κατακτητών. Οι νεκροί αυτοί είναι καταγεγραμμένοι ονομαστικά με φωτογραφίες, αναφέρεται ο τρόπος που έχασαν τη ζωή τους και πληροφορίες για τη θέση που κατείχαν στο προσωπικό της τράπεζας.  Όλες αυτές οι πληροφορίες περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Συνοδινού, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει ότι η μνήμη των αγωνιστών παραμένει ζωντανή μέσα στον Σύλλογο. Με τους αγώνες τους οι τότε υπάλληλοι της Εθνικής δημιούργησαν συνθήκες ισχυρής κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης ανάμεσά τους, γεγονός που συνετέλεσε στην επίτευξη των διεκδικήσεών τους.

Προστασία των αρχείων

Εκείνα που προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση είναι η σχολαστική καταγραφή των αγώνων του σωματείου και η προστασία του αρχείου του από τους ίδιους τους υπαλλήλους. Με προεξάρχοντα τον ρόλο του αρχειονόμου Αλέξανδρου Κράους και του κύκλου των συνεργατών του -στους οποίους ανήκει και ο ίδιος ο Συνοδινός-, οι συνδικαλιστές της Εθνικής Τράπεζας ασχολήθηκαν σοβαρά με την προστασία των αρχείων τους. Αναμφίβολα η προσπάθειά τους αυτή βοήθησε στην τεκμηρίωση των αγώνων τους για όλο τον 20ό αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Είναι ιδιαίτερα σημαντική, νομίζω, η εξιστόρηση για τους αγώνες των υπαλλήλων της Εθνικής την περίοδο της χούντας, όπου αναδεικνύεται ότι δεν υπήρξε ούτε τότε υποχώρηση στις

Αναμφίβολα η προσπάθειά τους αυτή βοήθησε στην τεκμηρίωση των αγώνων τους για όλο τον 20ό αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Είναι ιδιαίτερα σημαντική, νομίζω, η εξιστόρηση για τους αγώνες των υπαλλήλων της Εθνικής την περίοδο της χούντας, όπου αναδεικνύεται ότι δεν υπήρξε ούτε τότε υποχώρηση στις δυναμικές τους διεκδικήσεις.

Επίσης, μετά τη Μεταπολίτευση, το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές του ΣΥΕΤΕ κατέλαβαν ηγετικές θέσεις όχι μόνο στην ΟΤΟΕ αλλά και στη κεντρική πολιτική σκηνή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Χρήστο Πρωτόπαπα, αποδεικνύει ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στην Εθνική Τράπεζα αποτέλεσε τη φυσική ηγεσία του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το γεγονός ότι το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα απέκτησε κύριο φορέα κινητοποίησης τους τραπεζικούς υπαλλήλους και όχι τους εργάτες μπορεί να σημαίνει ότι εκπροσωπούσε κυρίως τη μεσοαστική τάξη και όχι την εργατική. Η διατήρηση δε αρχείων με τη συνδικαλιστική δράση του ΣΥΕΤΕ αποδεικνύει επίσης ότι η δράση του συνδικαλιστικού κινήματος αυτού ήταν σε μεγάλο βαθμό νόμιμη, αποδεκτή από το αστικό καθεστώς ακόμα και σε περιόδους δύσκολες, όπως αυτή της Κατοχής και της στρατιωτικής χούντας.

Με ήττες στον 21ο αιώνα

Ωστόσο, η κάμψη του συνδικαλιστικού κινήματος τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα έπληξε και το κίνημα των υπαλλήλων της Εθνικής. Η απώλεια θέσεων εργασίας εξαιτίας της τεχνολογικής ανάπτυξης και η υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων στρατηγικών από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων προκάλεσαν πολύ αρνητικό κλίμα και για τον ΣΥΕΤΕ όπως και για άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις Στην Εθνική, όπως και σε άλλες τράπεζες, επιβλήθηκε η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις με τη συγκρότηση δύο κατηγοριών εργαζόμενων, τους μόνιμους με σταθερή απασχόληση και πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα και τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους με ατομικές συμβάσεις και ευέλικτο καθεστώς εργασίας.

Η κρίση των συνδικάτων ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης και της εργασιακής ευελιξίας είχε δύο μορφές: πρώτον, την απομαζικοποίηση των συλλόγων των εργαζόμενων στην Εθνική Τράπεζα, την οποία ο Συνοδινός πιστοποιεί με την πτώση του αριθμού των μελών του Συλλόγου που συμμετείχαν στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησής του, και δεύτερον, την έντονη αμφισβήτηση του ρόλου των ηγετικών στελεχών της ΟΤΟΕ και της ΓΣΕΕ από τους απλούς εργαζόμενους, η οποία και κατέληξε μέχρι και τον προπηλακισμό του Γιάννη Παναγόπουλου, προέδρου της ΓΣΕΕ, ηγέτη προερχόμενου από τον ΣΥΕΤΕ και την ΟΤΟΕ. Ο Συνοδινός φαίνεται να πιστεύει ότι η κριτική απέναντι στα σωματεία σε μεγάλο βαθμό αγνοεί κάθε δική τους προσπάθεια να αντισταθούν στα μέτρα λιτότητας και στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.  Όπως γράφει ο Νίκος Παλαιολόγος και παραπέμπει ο Συνοδινός, τα σωματεία έχουν μεγαλύτερο δυναμισμό και θέληση να αντισταθούν στον νεοφιλελευθερισμό από αυτή που τους αναγνωρίζεται. Στην πραγματικότητα, τα σωματεία αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα νομιμοποίησης της ηγεσίας τους και πάσχουν από αδυναμία εκπροσώπησης των πρωτοβάθμιων οργανώσεών τους.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, τα σωματεία να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους και να ανανεώσουν το περιεχόμενο των αιτημάτων τους. Συγχρόνως θεωρώ πως πρέπει να διασώσουν τη μνήμη των ηρωικών τους αγώνων και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση της συνδικαλιστικής τους βάσης. Νομίζω πως το ιστορικό χρονολόγιο της δράσης του ΣΥΕΤΕ που μας προσφέρει το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα πολύ θετικό βήμα ενδυνάμωσης όχι μόνο του Συλλόγου των Υπαλλήλων της Εθνικής, αλλά και αναγνώρισης του ρόλου των σωματείων για τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.

* Η  Άννα Κουμανταράκη είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και καθηγήτρια – σύμβουλος στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

ΙΝΦΟ

Ζήσιμος Χ. Συνοδινός (έρευνα – συγγραφή – επιμέλεια), Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, 1917-2017, Ιστορικό Χρονολόγιο. Ο τραπεζικός συνδικαλισμός μέσα από την πορεία του κορυφαίου σωματείου του, Αθήνα 2020. Έκδοση του συγγραφέα εκτός εμπορίου, 300 σελ.

Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Αττικής: Εγκληματικό να επιβάλλουν δουλειά σε διανομείς εν μέσω καύσωνα

 Το πάγιο αίτημά του για την προστασία των διανομέων σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες επαναφέρει επαναφέρει το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Αττικής με αφορμή τις συνθήκες καύσωνα που επικρατούν στη χώρα το τελευταίο διάστημα. Παράλληλα, ζητά για μια ακόμη φορά την ένταξή τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα

Μεταξύ άλλων, σε ανάρτηση στη σελίδα του στο Facebook, το Συνδικάτο καταλογίζει σε κυβέρνηση και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους «εγκληματικές ευθύνες για το ότι επιβάλουν δουλειά για τους διανομείς σε συνθήκες καύσωνα, χιονιά και άλλων επικίνδυνων καιρικών φαινομένων», με τους εργαζόμενους να «καλούνται να οδηγούν μέσα στον καύσωνα και όχι υπό σκιά μέχρι και 10ωρες».

Γι’ αυτό, όπως επισημαίνει ο συνδικαλιστικός φορέας, κυβέρνηση και επιχειρήσεις «απορρίπτουν πεισματικά τα αιτήματα του Συνδικάτου μας και των σωματείων στις ταχυμεταφορές σχετικά με μέτρα προστασίας τη υγείας και ασφάλειας των διανομέων, την ένταξη τους στα ΒΑΕ, που τέθηκαν στις μαζικές κινητοποιήσεις τους.
Αυτές οι εγκληματικές ευθύνες γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες για τη ζωή των εργαζόμενων διανομέων με το νέο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε, όπου θα κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη τη δουλειά τους δουλεύοντας στο δρόμο μέχρι και 13ωρες!».

Μπαμπης Δρακόπουλος

Όλα δείχνουν ότι επέρχεται ένας νέος εφιάλτης για τον κόσμο της εργασίας και όχι μόνο. Και μάλιστα θεσμοθετημένος

Ηκυβέρνηση των αχυρανθρώπων νομοθετεί με ακροδεξιό πρόσημο και ταξικό μένος. Με στρατηγικό στόχο την ακύρωση των βασικών κατακτήσεων των εργαζομένων εδώ κι έναν αιώνα, προκειμένου, λέει, να πετύχει «γρήγορη και μεγάλη ανάπτυξη»… Στην πραγματικότητα, για να εξυπηρετήσει γραμμάτια και δουλείες που οφείλει σ’ αυτούς που μεθόδευσαν την ανάδειξή της στη διακυβέρνηση του τόπου. Όμως, ακόμη κι ένας πρωτοετής των Οικονομικών Επιστημών γνωρίζει όε ανεργία που στους νέους αγγίζει το 25% και με μισθούς πείνας δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, παρά μόνο ευημερία κάποιων αριθμών.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο ψευδεπίγραφος οικονομικός νεοφιλελευθερισμός στοχεύει στη νομιμοποίηση της ασυδοσίας των κρατικοδίαιτων νονών της οικονομίας με μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης λατινοαμερικανικού τύπου. Π.χ., τύπου Πινοσέτ. Με «χρυσή εφεδρεία» την Ακροδεξιά, που ελέγχει τον πολιτικό και κοινωνικό βηματισμό του κ. Μητσοτάκη, απεργάζεται αντίστοιχες λύσεις και στο πολιτικό επίπεδο, ώστε να καταστεί αδύνατη για μεγάλο διάστημα η σοβαρή αμφισβήτηση της εξουσίας και της «κανονικότητας» που επαγγέλλεται ο σκληρός πυρήνας της μαϊμού μεγαλοαστικής τάξης. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο ψηφισθείς τελευταίος αντεργατικός νόμος (16.6.21).

Όλα δείχνουν ότι επέρχεται ένας νέος εφιάλτης για τον κόσμο της εργασίας και όχι μόνο. Και μάλιστα θεσμοθετημένος. Το συνδικαλιστικό κίνημα, που καταδυναστεύεται από λούμπεν στοιχεία, κυρίως στην κορυφή, και από αντιλήψεις περί ιμάντα μεταβίβασης της πολιτικής του κόμματος, ή συνεργάζεται με τον ταξικό αντίπαλο με τον πιο ελεεινό τρόπο, όπως η ΓΣΕΕ, ή βρίσκεται σε αμηχανία (κομματικός συνδικαλισμός). Νομίζω η γνωστή ρήση με την παρήχηση του ταυ δίνει το στίγμα της κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος και όσων διατείνονται ότι υπηρετούν τον ταξικό συνδικαλισμό: τυφλός τα τ’ ώτα , τον τε νουν, τα τ’ όμματα (τυφλός ως προς τ’ αυτιά, τον νου και τα μάτια). Αν δεν ανακοπεί τώρα, χθες, αυτός ο δρόμος στα πιο αδίστακτα και άνομα συμφέροντα και την αναποτελεσματικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε πολύ λίγο καιρό θα χρειαστεί πολύ δάκρυ, πόνος, ίσως και αίμα για να ανατραπεί η επιδιωκόμενη, με όρους μαφίας, «κανονικότητα».

Η ιστορική ευθύνη

Η ιστορική ευθύνη του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των συμμάχων του είναι να συγκρουστεί με όρους ανατροπής μετωπικά με την περιρρέουσα κατάσταση. Οποιοσδήποτε άλλος προσανατολισμός σημαίνει αυτοαναίρεση. Δεν θέλω να πιστέψω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τείνει να επικρατήσει ένα είδος ιταλοποίησης της Αριστεράς. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης πλέον.

Η δημιουργία ενός αυτόνομου, ανεξάρτητου και αξιόμαχου συνδικαλιστικού κινήματος των εργαζομένων, με σαφή ταξικό προσανατολισμό και ενάντιο στις στρεβλώσεις και τα εκφυλιστικά φαινόμενα που το έχουν καταστήσει αναξιόπιστο, αποτελεί εθνική ανάγκη. Φαίνεται όμως, και ελπίζω να κάνω λάθος, ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στις στοχεύσεις και τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Έχω την αίσθηση ότι οι εσωτερικές αντιφάσεις τού έχουν στερήσει δύο υπερόπλα: α) την επικοινωνία με τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας και β) το άνοιγμα μετώπων πάλης. Με την εκφώνηση συνθημάτων και προγραμματικών δηλώσεων, πολλές φορές με διάφορες αποχρώσεις, από κορυφαία στελέχη, το πολύ – πολύ να χαϊδέψουν αυτιά. Και ο λαός μας έχει κάθε λόγο να μην δίνει σημασία σε τέτοιου είδους πρακτικές.

Στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στις εργασιακές σχέσεις διεθνώς και με την αντίθεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου να γιγαντώνεται, η αναγκαία ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική βάση, με νέες ιδέες και δομές, είναι εκ των ων ουκ άνευ για την επιβίωση των κοινωνιών. Σε ό,τι αφορά την πατρίδα μας, παίρνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες, έχει καθοριστική σημασία ακόμη και για την επιβίωση του έθνους

ψψψψψψ

Τρίτη 29 Ιούνη απεργούμε. Συγκέντρωση στις 7 π.μ. στο κτίριο διοίκησης της Πλ. Κλαυθμώνος (ΤΣΜΕΔΕ

Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής

Τρίτη 29 Ιούνη απεργούμε. Συγκέντρωση στο κτίριο διοίκησης της Πλ. Κλαυθμώνος (ΤΣΜΕΔΕ)

27 Ιουνίου, 2021 at 8:04 μμ (Αττικής, Εργατικά)

Την περασμένη Πέμπτη εκτυλίχθηκε ένα ακόμα επεισόδιο στον αμείλικτο πόλεμο που έχει κηρύξει η διοίκηση της Τράπεζας ενάντια στους εργαζομένους της από την πρώτη ήδη ημέρα που ανέλαβε, πάντα στο όνομα της “εξυγίανσης” βεβαίως-βεβαίως. Στα πέντε περίπου χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε εκατοντάδες συνάδελφοί μας έχουν αποχωρήσει εκόντες άκοντες ενώ όσοι κι όσες παραμείναμε είδαμε τους μισθούς μας να πετσοκόβονται, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα να χάνονται και τις εργασιακές συνθήκες μας να επιδεινώνονται.

Οι διοικούντες μας από την άλλη πρόσθεσαν μερικά μηδενικά ακόμα στις καταθέσεις που τηρούν σε τράπεζες του εξωτερικού, διεκπεραιώνουν κυβερνητικά και άλλα ρουσφέτια προσλαμβάνοντας αβέρτα υψηλόμισθα περιφερόμενα στελέχη από την αγορά, εκποιούν την Τράπεζα κομμάτι-κομμάτι μέσω outsourcing μοιράζοντας σε ημέτερους δουλειές εκατομμυρίων που θα μπορούσαν να γίνονται από το προσωπικό της Τράπεζας. Αν λάβουμε δε υπόψη και το γεγονός ότι οι κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες που αντιμετώπιζαν παραγράφηκαν με νομοθετική παρέμβαση, καταλαβαίνουμε ότι έχουν κάθε δικαίωμα να ατενίζουν το προσωπικό τους μέλλον με αισιοδοξία.

Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο και για την Τράπεζα καθώς αντί για τη διάσωση τελικά επέφεραν τη διάλυσή της – η οποία για ευνόητους λόγους είθισται να αποκαλείται “μετασχηματισμός”. Όσο κι αν προσπαθούν οι συνάδελφοι του δικτύου (και ιδιαίτερα των καταστημάτων που κλείνουν) να πείσουν τους πελάτες ότι όλα βαίνουν καλώς κι απλώς πλέον η επίσκεψη σε τραπεζικό κατάστημα θα ισοδυναμεί με ταξίδι, αναπόφευκτα ακούγονται σαν την ορχήστρα του Τιτανικού. Κι επειδή ως γνωστόν οι επιτυχίες έχουν πολλούς πατεράδες ενώ οι αποτυχίες είναι ορφανές, η ευθύνη μετακυλίεται στους συνήθεις ύποπτους, τους εργαζόμενους, που “είναι υπεράριθμοι”, “δεν είναι αποδοτικοί” και δεν έχουν ενστερνιστεί τη “νέα εταιρική κουλτούρα”.

Δεν περιμέναμε βέβαια στο όνομα του «αλληλοσεβασμού» των «κοινωνικών εταίρων» η διοίκηση να σεβαστεί τις ζωές μας. Ακόμα κι εκείνοι που, στο πλαίσιο του εργοδοτικού συνδικαλιστικού ρόλου τους, είχαν κάνει σημαία παρόμοιες αυταπάτες σερβίροντάς τες άφθονα με κάθε ευκαιρία, σήμερα αναγκαστικά αλλάζουν ρότα ή τουλάχιστον έτσι παριστάνουν.

Τις δικές μας ζωές, τις δικές μας ανάγκες δεν τις σέβονται οι διοικήσεις. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει «καλή διάθεση» στις σχέσεις της εργοδοσίας με τους εργαζόμενους. Ένα πράγμα υπάρχει: κέρδος γι’ αυτούς, με κάθε μέσο. Και εις βάρος μας.

Εις βάρος των εργαζομένων που κάθε μέρα διασφαλίζουμε τη λειτουργία της Τράπεζας, που καλούμαστε να δουλεύουμε σε άθλιες συνθήκες, μετακινούμενοι από κατάστημα σε κατάστημα, ακόμα και με ειδοποίηση που έρχεται όταν ήδη έχουμε φτάσει στη -σταθερή;- θέση εργασίας μας, να πιάνουμε στόχους που όλοι ξέρουν ότι δεν πιάνονται, κι όταν δεν τους πιάνουμε, γιατί κανείς δεν μπορεί να πείσει τον πελάτη να αγοράσει κάτι που δεν του χρειάζεται ή, που πολύ απλά, δεν έχει τα λεφτά για να το πάρει, αξιολογούμαστε αρνητικά, και, τελικά, αργά ή γρήγορα, αφού αναλώσιμους μας θεωρούν, βρισκόμαστε και εκδιωγμένοι (με αναγκαστικές εθελούσιες αποχωρήσεις) ή υπό απόλυση. Για την ακρίβεια, χωρίς καρότο, μόνο με το μαστίγιο της απειλής της απώλειας της δουλειάς μας.

Σήμερα, είναι ακόμα μια από εκείνες τις φορές, που πρέπει να το ξαναπούμε: Ή θα μπει φρένο, έστω και τώρα, στην αυθαιρεσία της διοίκησης, ή θα αναμένουμε τη σειρά μας. Πολλά χρόνια τώρα έπρεπε να ‘χει μπει φρένο, σε εποχές πιο ευνοϊκές για μας, ως εργαζόμενους, όταν μας κάλυπταν και 5 νόμοι που είχαν κερδηθεί με αγώνες και αίμα. Κάποιοι όμως, συνδικαλιστικά, θεωρούσαν ότι ήταν «νωρίς ακόμα», ότι η «εξυγίανση» της Τράπεζας ήταν το πρόταγμα στο οποίο έπρεπε να συμβάλλουμε, ότι, δε βαριέσαι, ας φύγουν και κάποιοι, λίγοι, δεν πειράζει, αρκεί κάποιοι άλλοι να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.

Σήμερα, η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Εδώ και χρόνια καταστήματα έκλειναν, για να μειωθεί το διαβόητο “λειτουργικό κόστος”. Εδώ και χρόνια έμπαιναν οι διάφορες Qquant και οι εργολαβίες για να φεύγει προσωπικό και να αντικαθίσταται από άλλο που κοστίζει λιγότερο. Εδώ και χρόνια γίνονταν «μετακινήσεις» από την Αθήνα στην Κοζάνη, ή την Κρήτη στη Χίο, εκβιαστικές κινήσεις για ανθρώπους με οικογένειες και υποχρεώσεις. Εδώ και πολύ καιρό, οι ζωές μας, που ήταν βασισμένες στην επαγγελματική μας κατάσταση, γίνονταν κουρελόχαρτο στα χέρια της διοίκησης.

Εδώ και πολύ καιρό, εργαζόμενοι βρίσκονταν να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην -εξαναγκαστική – εθελούσια της πλάκας ή σε έναν αγώνα για την παραμονή τους, που δε γινόταν κι όταν τον αναλάμβαναν οι ίδιοι ατομικά, με μόνο μέσο τη νομική προσφυγή, δεν έβρισκε στήριξη από το ΣΥΤΑ. Πόσοι έφτασαν στα δικαστήρια με μόνο μάρτυρα ένα συνάδελφό τους (συνήθως της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων, για να λέμε την αλήθεια); Πόσοι βρέθηκαν να φτάνουν εκεί χωρίς ούτε μια κινητοποίηση ή έστω μια παρουσία συμπαράστασης έξω από την αίθουσα στην οποία κρινόταν, όχι η τύχη τους, αλλά η ζωή τους;

Τώρα ήρθε η ώρα. Την Τρίτη, επιτέλους, απεργούμε για όσους χάνουν τη δουλειά τους. Και είναι η ώρα να είμαστε όλοι εκεί. Όχι μόνο το ΔΣ. Όλοι μας. Δεν είναι η ώρα για “συμβολικές διαμαρτυρίες». Είναι η ώρα για μια δυναμική απεργία. Ασφαλώς η επιτυχία μιας κινητοποίησης εξαρτάται από την προετοιμασία της από το «οικείο συνδικάτο». Κι η αποτυχία της επίσης, για να χει μετά να λέει ότι έχει άλλοθι, κήρυξε απεργία, αλλά «δεν ακολούθησε ο κόσμος». Εμείς πρέπει να μαστε εκεί. Έξω από το ΤΣΜΕΔΕ, 7π.μ., να στηρίξουμε το δικαίωμά μας στην εργασία, να στηρίξουμε εκείνους που βρίσκονται στο στόχαστρο, να δηλώσουμε ότι δεν είμαστε πιόνια στα χέρια τους που όποτε θέλουν τα πετάνε στα αζήτητα.

Παλεύουμε για τις ζωές μας και τις ανάγκες μας επειδή κανένας άλλος δεν θα το κάνει για εμάς.

Αύριο Τρίτη 29/6 απεργούμε και συμμετέχουμε μαζικά στην παράσταση διαμαρτυρίας 7-10 π.μ. στο κτίριο διοίκησης της Πλ. Κλαυθμώνος (Π.Π. Γερμανού 3-5).

Διονύσης Τεμπονέρας: «Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια ειδική οικονομική ζώνη»

Ιωάννα Δρόσου, Νίκος Γιαννόπουλος   |  

20 Ιουνίου, 2021

https://www.epohi.gr/article/40080/dionyshs-temponeras-h-ellada-metatrepetai-se-mia-eidikh-oikonomikh-zonh

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα στην αγορά εργασίας; Τι εργαλεία απέμειναν για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι; Υπάρχουν περιθώρια ο νέος εργατικός νόμος να μην εφαρμοστεί; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που θα μας απασχολήσουν από τη στιγμή δημοσίευσης του (αντ)εργατικού νόμου και τα συζητάμε εκτενώς με τον εργατολόγο Διονύση Τεμπονέρα.

Από το βράδυ της Τετάρτης το αντεργατικό νομοσχέδιο αποτελεί νόμο του κράτους. Όλα τελείωσαν ή υπάρχουν ακόμα περιθώρια για να μείνει αυτός ο νόμος στα χαρτιά;

Οι περισσότερες διατάξεις του νόμου αυτού είναι άμεσης ισχύος. Υπάρχει, βέβαια, η ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία προβλέπεται να εφαρμοστεί πιλοτικά, σε ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις, από το πρώτο εξάμηνο του 2022 και ύστερα, με την γενική  εφαρμογή του μέτρου να παραμένει άγνωστο πότε θα ολοκληρωθεί. Και αυτή είναι η πρώτη μεγάλη αντίφαση του κ. Χατζηδάκη. Πως η ψηφιακή κάρτα θα ελέγξει τα ζητήματα απορρύθμισης στο ωράριο εργασίας, στη διευθέτηση του χρόνου,  της τηλεργασίας, όταν τα σχετικά συστήματα δεν είναι ακόμα έτοιμα;

Καταρρίπτεται από την επόμενη κιόλας μέρας, δηλαδή, το επιχείρημα περί «θετικών ρυθμίσεων» του νομοσχεδίου…

Αρκεί να αναλογιστούμε μόνο πως η ψηφιακή κάρτα ισχύει από το 2011 και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Από εκεί και πέρα, πολλές από τις διατάξεις άμεσης εφαρμογής θα «σπάσουν» στην πράξη, όπως το ζήτημα των παράνομων απεργιών, το θέμα του μητρώου των συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.λπ.

Η ένσταση αντισυνταγματικότητας του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ απορρίφθηκε. Υπάρχουν περιθώρια προσφυγής στα δικαστήρια;

Παρότι απορρίφθηκε, λόγω της δεδηλωμένης πλειοψηφίας εντός του κοινοβουλίου, παραμένει, ωστόσο, πολύ σημαντική κίνηση. Είναι πολύ σύνηθες τα δικαστήρια να κάνουν «χρήση» των ενστάσεων αντισυνταγματικότητας που υποβλήθηκαν στη Βουλή, προκειμένου να κριθεί μια διάταξη ως αντισυνταγματική. Αντίστοιχη κίνηση, θυμίζω, είχε γίνει όταν είχε καταργηθεί το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Το ΣτΕ  έκρινε αντισυνταγματική τη συγκεκριμένη ρύθμιση, πατώντας και στην αίτηση αντισυνταγματικότητας που κατατέθηκε στη Βουλή και στη συνέχεια η ρύθμιση αποκαταστάθηκε προσωρινά.

Από εκεί και πέρα, ακολουθούν παρεμβάσεις και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αναμένεται τα συνδικάτα να προσφύγουν στα αρμόδια δικαστήρια επί  των άρθρων του νέου νόμου, και θα ακολουθήσει προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, κυρίως για το Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων και το δικαίωμα στην απεργία (προσωπικό ασφαλείας, αστική ευθύνη των συνδικαλιστών και το δικαίωμα κάλυψης της απεργίας από δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο όργανο). Πέραν του εθνικού επιπέδου, υπάρχουν τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα. Θα υπάρξουν πρωτοβουλίες από συνδικάτα και από κόμματα προς την Επιτροπή Αναφορών του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως είχε γίνει και παλιότερα, και προς το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO). Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθά ιδιαίτερα η έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής, η οποία ήταν καταπέλτης, αφού σε πολλά ζητήματα εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της και σε άλλα τον «έντονο προβληματισμό» της, για διατάξεις του νομοσχεδίου.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα αρμόδια δικαστήρια έκριναν τα τελευταία αρκετά χρόνια παράνομη και καταχρηστική μια απεργία. Πώς να υπάρξει εμπιστοσύνη σήμερα στα αρμόδια δικαστήρια;

Είναι βέβαιο ότι τα δικαστήρια έχουν συρρικνώσει εξαιρετικά το απεργιακό δικαίωμα, με μια σειρά αποφάσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, η στάση της νομολογίας δεν αναμένεται να αλλάξει άμεσα. Παρόλα αυτά, η νομολογία είναι μεταβαλλόμενη και αποτυπώνει πάντα ένα συσχετισμό που υπάρχει στην κοινωνία και το κίνημα. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν όλοι οι φορείς να εξαντλήσουν τα  εσωτερικά ένδικα μέσα, για να μπορέσουν να προσφύγουν και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Ο νόμος μπορεί να καταργηθεί από μια επόμενη κυβέρνηση, που θα είναι πρόθυμη να το κάνει;

Ο νόμος αυτός δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Συνεχίζει την υποτίμηση της λαϊκής περιουσίας και του λαϊκού εισοδήματος, και συνδυάζεται με τον πτωχευτικό νόμο και με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο ακολουθεί. Η κυβέρνηση προσπαθεί σε νομικό, ιδεολογικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο να δημιουργήσει τετελεσμένα, που από μια επόμενη κυβέρνηση θα είναι δύσκολο να αναθεωρηθούν. Και αυτό δεν το λέω μόνο γιατί το νομοσχέδιο αυτό μπήκε από το παράθυρο στα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά και γιατί θεωρείται συνέχεια μιας εργασιακής μεταρρύθμισης, στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας. Το στοίχημα για τα ζητήματα της εργασίας είναι να καταψηφιστούν οι ρυθμίσεις αυτές, στη συνείδηση της κοινωνίας και να μετατραπούν σε αίτημα στήριξης και όχι απορρύθμισης των αντίστοιχων δικαιωμάτων. Αν μια κοινωνία δεν πειστεί για την συγκεκριμένη αναγκαιότητα, θα είναι δύσκολο για οποιαδήποτε κυβέρνηση να επιχειρήσει τις απαιτούμενες αλλαγές.

Ποιες είναι οι αναμενόμενες συνέπειες στην αγορά εργασίας;

Θα δημιουργηθούν παγιωμένες καταστάσεις, που θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξουν. Την Δευτέρα ανακοινώθηκε ότι τα σούπερ μάρκετ θα δουλεύουν από τις 7 το πρωί έως τις 10:30 το βράδυ. Και εδώ δημιουργείται ένα τετελεσμένο. Έρχεται η επιχείρηση να προλάβει την αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας ώστε η δεκάωρη εργασία να εμφανίζεται πια ως αναγκαιότητα. Έχουμε και παραδείγματα στην αντίθετη κατεύθυνση, μη προσαρμογής. Μια εργαζόμενη μητέρα, εφόσον μπει στη διευθέτηση εργασίας και δουλεύει δεκάωρο, 8.00-18.00, από Δευτέρα έως Πέμπτη, δεν θα μπορεί να πάει να πάρει τα παιδιά της από το σχολείο, που κλείνει στις 16.00, το αργότερο(ολοήμερα). Δεν υπάρχει καμία πρόνοια για αυτά τα προβλήματα που ανακύπτουν. Στην Σουηδία, την Νορβηγία ή την Δανία σε μεγάλες επιχειρήσεις,  έχουν οι ίδιες βρεφονηπιακούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς. Σε άλλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) δίνουν πολύμηνες άδειες επιδόματα, για να πληρωθούν οι νταντάδες ή οι βρεφονηπιακοί σταθμοί είναι δωρεάν. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν πειράζεις το ωράριο, πειράζεις θεσμούς. Αν οι θεσμοί δεν είναι συγχρονισμένοι με τις υπόλοιπες δομές, δημιουργούνται πολλά προβλήματα.

Ο νόμος αυτός θα συναντήσει εμπόδια στους μαζικούς χώρους. Η πλειονότητα, ωστόσο, των εργαζομένων δουλεύει σε μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτοί πώς θα προστατευτούν;

Αρμόδιοι για αυτό είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, εισήγαγε την Επιθεώρηση Εργασίας σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, με λίγους εργαζόμενους, έχουν ταυτόχρονα λόγω υπερχρέωσης να αντιμετωπίσουν και τον πτωχευτικό νόμο. Το πρώτο που θα κάνουν είναι να «απεγκλωβιστούν» από το εργατικό δυναμικό και αυτό αυτόματα σημαίνει ένταση της παραβατικότητας και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Σε αυτό το περιβάλλον, που θα έπρεπε οι μηχανισμοί να λειτουργούν προς όφελος του εργαζομένου,  η κυβέρνηση μετατρέπει το ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή, χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη και πρόνοια για ενίσχυση προσωπικού, υλικοτεχνικά μέσα, διαλειτουργικότητα των  συστημάτων. Παρότι ο κ. Χατζηδάκης τα εξήγγειλε, τίποτα δεν νομοθετήθηκε. Η Επιθεώρηση μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά και δημιουργείται μια έντονη αβεβαιότητα, η οποία θα έχει αμέσως αντανάκλαση στην εποπτεία της αγοράς εργασίας.

Ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος από αυτό το νόμο;

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια ειδική οικονομική ζώνη, όπου η λειτουργία των συνδικάτων και των ΣΣΕ θα είναι ντε φάκτο απαγορευμένη. Μια καμαριέρα, για παράδειγμα, σήμερα, από τη στιγμή που υπάρχει κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, αμείβεται με 800 ευρώ, αντί των 650 ευρώ. Ακόμα και αν δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με τον συνδικαλισμό ή δεν έχει πλησιάσει ποτέ το συνδικάτο της, θα αμείβεται με όσα ορίζει η κλαδική σύμβαση. Αυτή η συνθήκη θα πάψει να υπάρχει. Περιοχή χωρίς συνδικάτα και συλλογικές συμβάσεις σημαίνει αυτόματα μείωση των μισθών, μείωση στην ποιότητα της προστασίας της  εργασίας, δηλαδή στους όρους υγείας και ασφάλειας, και επομένως βίαιη υποτίμηση της εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα οριζόντια μείωση των μισθών. Θα έχουμε μια πλήρη «βαλκανοποίηση» της εργασίας το αμέσως επόμενο διάστημα, ενδεχομένως πολύ πιο απότομη και σκληρή από αυτή που ζήσαμε την περίοδο των μνημονίων. Έτσι πήρε το θάρρος η κ. Κεραμέως να ασκήσει αγωγή κατά τριτοβάθμιας οργάνωσης, της ΑΔΕΔΥ, και  του ΕΚΑ για την απεργία της Τετάρτης. Αυτό υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδιανόητο.

Ακούγεται πολύ συχνά ότι ο νόμος δεν άλλαξε την εργασιακή ζούγκλα, που βιώνουν ούτως ή άλλως οι εργαζόμενοι, την κανονικοποίησε.

Δεν στέκει λογικά μια τέτοια σκέψη. Και οι κλοπές είναι παράνομες αλλά γίνονται. Θα νομιμοποιήσουμε τις κλοπές; Όταν όλος ο πλανήτης κινείται στην κατεύθυνση προστασίας του κοινωνικού κράτους και των εργαζομένων, για λόγους όχι ανατροπής του υπάρχοντος συστήματος, αλλά αναπαραγωγής του, η Ελλάδα διάλεξε την αντιπέρα όχθη. Είναι δεδομένο πως υπάρχει έντονη παραβατικότητα στην αγορά εργασίας. Το ζει όλο το πρεκαριάτο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ζουν στην επισφάλεια. Αν κάποιος εργαζόμενος λέει ότι δεν τον απασχολεί η νέα αυτή συνθήκη, θα πρέπει να τον πείσουμε για τη σημασία του συνδικάτου και να τον φέρουμε σε επαφή με το σωματείο του. Αλίμονο αν καταργήσουμε θεσμούς. Τα συνδικάτα και οι συλλογικές συμβάσεις είναι θεσμοί συμμετοχικής δημοκρατίας. Για αυτό και κατοχυρώνονται συνταγματικά. Το ότι ο εργαζόμενος θα δουλεύει «ήλιο με ήλιο» και  με απλήρωτες υπερωρίες, μας γυρίζει στην εποχή που ο σκλάβος δεν παρείχε εργασία για να  έχει την αξίωση να πληρωθεί, αλλά για να έχει το δικαίωμα να ζήσει.  Θα ζήσουμε μια σύγχρονη μορφή δουλείας. Γιατί αυτό νομοθετείται τελικά: Η δουλειά, χωρίς μισθό.

Συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία την Τετάρτη 16 Ιούνη που προκήρυξε η ομοσπονδία μας (ΠΟΘΑ), η ΑΔΕΔΥ και μια σειρά εργατικά κέντρα και σωματεία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που η κυβέρνηση φέρνει στην ολομέλεια της Βουλής με συνοπτικές διαδικασίες να ψηφιστεί την Τετάρτη.

Καταγγέλλουμε τη στάση της ΓΣΕΕ αλλά και της πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, που αντί να προκηρύσσουν απεργία και την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ώστε να νεκρώσουν τα πάντα και να εκφραστεί για άλλη μια φορά η αντίθεση των εργαζομένων, φροντίζουν να κλείσουν τον αγώνα μας καλώντας απλά σε ένα συλλαλητήριο. Θέλουν να βάλουν φρένο στις διεκδικήσεις μας φοβούμενοι τις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα την προηγούμενη Πέμπτη. Καθημερινά αποκαλύπτεται ο ρόλος που έχουν αναλάβει, να εξυπηρετούν τις επιταγές της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, ακόμα και αυτούς που την προηγούμενη φορά δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν, να δώσουμε μαζί αυτόν τον αγώνα, να γίνει υπόθεση όλων μας.

Όσο και να θέλει κυβέρνηση και τα διάφορα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των ΜΜΜ να παρουσιάσουν το νομοσχέδιο ως φιλεργατικό και πρόοδο για τους εργαζόμενους, εμείς λέμε «να το πάρουν πίσω» και συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα εναπομείναντα δικαιώματά μας, διεκδικώντας να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια και ανέτρεψαν τη ζωή μας υποθηκεύοντας το μέλλον της νέας γενιάς.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ στις 16 ΙΟΥΝΗ

Καλούμε όλους και όλες στα απεργιακά συλλαλητήρια στο Σύνταγμα πίσω από το πανό του σωματείου μας.